Ευρωεκλογές 2019: Η «κόπωση» της Ευρώπης και οι κίνδυνοι του διογκούμενου ευρωσκεπτικισμού – CNN Greece 13/4/2019

«Θα έλεγα πως η Ευρώπη έχει τη μεγάλη ευλογία σήμερα να ενώνεται χάρη στους αντιπάλους της. Για πρώτη φορά έχει εχθρούς  η Ευρώπη: Έχει το Brexit, έχει τους Brexiters, έχει τους ακροδεξιούς, τους εθνικιστές, τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής, τους ρατσιστές και τους ξενόφοβους. Και νομίζω πως η συνειδητοποίηση των εχθρών είναι η πιο δυνατή γενεσιουργός δύναμη ενότητας των Ευρωπαίων και αναζωογόνησης και του ευρωπαϊκού οράματος» επισημαίνει ο κ.Παγουλάτος.

«Υπάρχει μία κάμψη του ενθουσιασμού και εμπιστοσύνης για την Ευρωπαϊκή Ένωση τα τελευταία χρόνια, συγκρίνοντάς το με τα δεδομένα προ κρίσης ή με τα δεδομένα προηγούμενων δεκαετιών. Είναι σαφές πως ο δείκτης εμπιστοσύνης στην Ε.Ε και τους θεσμούς συνδέεται πολύ ισχυρά με τις κρίσεις που διέρχονται οι επιμέρους χώρες της Ε.Ε – και οι κρίσεις της Ευρωζώνης ήταν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα στην εμπιστοσύνη προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς», επιβεβαιώνει ο Γιώργος Παγουλάτος, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, εξηγώντας πως, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο του Φθινοπώρου, η χώρα στην οποία καταγράφεται ο χαμηλότερος δείκτης εμπιστοσύνης στην ΕΕ είναι η Ελλάδα – ακολουθούμενη από τη Βρετανία, την Τσεχία, τη Γαλλία, την Ιταλία – επισημαίνοντας, ωστόσο, πως στις χώρες αυτές καταγράφεται χαμηλός δείκτης εμπιστοσύνης και στους εθνικούς θεσμούς.

Ωστόσο, η βαθιά απογοήτευση των πολιτών δεν συνεπάγεται απόρριψη της Ευρώπης – ακόμη και σε χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία που παρά τη δυναμική των ακροδεξιών κομμάτων, οι δείκτες εμπιστοσύνης στην Ε.Ε παραμένουν υψηλοί. Όπως σημειώνει ο κ. Παγουλάτος, σε όλες τις χώρες της Ε.Ε, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων με τη χαμηλότερη εμπιστοσύνη, κατά μέσον όρο το 70% των πολιτών αισθάνεται πολίτης της Ε.Ε ενώ η πλειοψηφία των πολιτών τάσσονται υπέρ της παραμονής της χώρας τους τόσο στην Ε.Ε όσο και στην Ευρωζώνη.

Ωστόσο, πέραν των ευθυνών των ευρωπαϊκών θεσμών και των εθνικών κυβερνήσεων αλλά και τις δύο μεγάλης έντασης κρίσεις που δοκίμασαν τα όρια και τις αντοχές του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ο κ. Παγουλάτος αναφέρεται και στην αλλαγή του πληθυσμιακού χάρτη των πολιτικά ενεργών πολιτών: «Υπάρχει ένα ενδιαφέρον ερώτημα στο Ευρωβαρόμετρο το οποίο ίσως οδηγεί στην απάντηση για το τι φταίει. Στο ερώτημα ‘ποια θεωρείτε τα πιο σημαντικά επιτεύγματα της Ε.Ε, τα δύο πιο σημαντικά επιτεύγματα με τα μεγαλύτερα ποσοστά είναι η ελεύθερη μετακίνηση και η Ειρήνη. Και τα δύο αυτά επιτεύγματα δε βρίσκονται στην ακμή τους. Η Ειρήνη θεωρείται κάτι δεδομένο για τις νεότερες γενιές (οι νεότερες γενιές Ευρωπαίων δεν έχουν ζήσει ποτέ την Ευρώπη των πολέμων), η γενιά των Ευρωπαίων με εμπειρία τους πολέμους έχει πλέον παροπλιστεί και φεύγει σιγά σιγά από τη ζωή. Και επίσης, η γενιά που γνώρισε και την Ευρώπη (και στην οποία δεν υπήρχε ελεύθερη μετακίνηση που ήταν η γενιά των Erasmus, οι σημερινοί σαραντάρηδες, πενηντάρηδες και άνω), είναι πια μια γενιά που σιγά σιγά έχει τις ευθύνες των αποφάσεων στα χέρια της αλλά αντικαθίσταται από μια γενιά που έχει γνωρίσει την Ευρώπη της ελεύθερης μετακίνησης και δεν εντυπωσιάζεται από αυτό, το θεωρεί κεκτημένο. Αντιθέτως, εκείνο που θεωρεί αποτυχία της Ευρώπης, είναι το να επιτύχει συνθήκες ασφάλειας στο χώρο εργασίας, ασφάλειας στην απασχόληση και θέσεων εργασίας. Οι νεότερες γενιές, μ ’άλλα λόγια, που μπαίνουν στο παιχνίδι πολιτικά, εκλογικά, οι 18ρηδες, οι 20άρηδες, 25άρηδες, ακόμα και 30άρηδες, έχουν γνωρίσει την Ευρώπη της τελευταίας δεκαετίας, ή ακόμα και των δύο τελευταίων δεκαετιών, που είναι μία Ευρώπη που, λειτουργώντας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, χαρακτηρίζεται από συνθήκες μεγάλων ευκαιριών, κινητικότητας και ελευθερίας, αλλά επίσης και υψηλής ανασφάλειας και υψηλών ποσοστών ανεργίας. Και ιδίως στις χώρες στις οποίες η ανεργία είναι υψηλή, καταλαβαίνει κανείς πως ο βαθμός απογοήτευσης με το στάτους κβο είναι μεγάλος».

«Η ακροδεξιά είναι μία εξαιρετικά ετερόκλητη υπόθεση διότι ο Σαλβίνι δε θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τη Χρυσή Αυγή ούτε το AfD με το Γιόμπικ της Ουγγαρίας. Η ακροδεξιά είναι διαιρεμένη. Είναι δύο, τρία ή τέσσερα ευρωπαϊκά κόμματα. Οι πιθανότητες να ενωθούν είναι περιορισμένες διότι δε συνυπάρχουν εύκολα. Επίσης, θυμίζω πως ένα μέρος της ακροδεξιάς (ο Ορμπάν, δηλαδή, αυτό που θεωρούμε ευρωσκεπτικιστική δεξιά ή ακροδεξιά) τυπικά ανήκει – ακόμη κι αν είναι σε αναστολή – στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Επομένως, δεν έχουμε μία ακροδεξιά ως μία παράταξη που μπορεί να απειλήσει κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου κι, οπωσδήποτε, δεν έχουμε μία απειλή για την πλειοψηφία των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων» επιβεβαιώνει ο κ. Παγουλάτος οποίος εξηγεί, μάλιστα, πως κανένα από τα ακροδεξιά και τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα δεν υποστηρίζει πλέον την έξοδο της χώρας του από το ευρωπαϊκό μπλοκ, αφενός γιατί όσα το έκαναν στο παρελθόν είδαν την πολιτική τους δύναμη να μειώνεται, αφετέρου γιατί τα ποσοστά των Ευρωπαίων πολιτών που υποστηρίζουν την παραμονή της χώρας τους στην Ένωση και το ευρώ παραμένουν σταθερά υψηλά.

«Αυτό που θα έλεγα πως είναι εξαιρετικά σημαντικό και πώς μπορεί να αναζωογονηθεί το ευρωπαϊκό όραμα, είναι να αποκτήσουμε συναίσθηση ως Ευρωπαίοι τού πόσο ιδιαίτερη και πόσο – παρά την κρίση και τις δοκιμασίες – σημαντικό και μοναδικό είναι αυτό το μέρος του κόσμου στο οποίο βρέθηκε να είμαστε πολίτες. Η Ευρώπη είναι το μοναδικό σύστημα, η μοναδική πολιτεία, που όχι μόνο λειτουργεί υπό συνθήκες κράτους δικαίου και δημοκρατίας και πολιτικών δικαιωμάτων αλλά που λειτουργεί υπό τις συνθήκες συστημάτων κοινωνικής προστασίας, κανόνων και σεβασμού και επιδίωξης περιβαλλοντικής προστασίας, έχοντας προτάξει την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία συνειδητοποιούμε μόνο αν συγκρίνουμε την Ευρώπη με άλλες γωνιές του πλανήτη», καταλήγει ο κ. Παγουλάτος.

https://www.cnn.gr/ekloges/story/172711/eyroekloges-2019-h-koposi-tis-eyropis-kai-oi-kindynoi-toy-diogkoymenoy-eyroskeptikismoy

You May Also Like