Μερικοί αδυσώπητοι αριθμοί. H Ευρώπη φθίνει. Από 5,7% του παγκόσμιου πληθυσμού, η Ε.Ε. θα συρρικνωθεί σε 4,5% το 2050. Από ¼ της παγκόσμιας οικονομίας το 1990, η Ε.Ε. το 2040 θα παράγει μόλις 11% του παγκόσμιου ΑΕΠ, «πίσω από την Κίνα, η οποία θα έχει διπλάσιο ποσοστό, κάτω από το 14% των ΗΠΑ, και στο ίδιο επίπεδο με την Ινδία»…
«Ο απολογισμός των 40 ετών που άλλαξαν την όψη της Ελλάδας συμπίπτει με το έτος εκκίνησης της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης. Ο πανευρωπαϊκός αυτός διάλογος προσφέρει σημαντική ευκαιρία για τη χώρα μας να συντονίσει τις προσπάθειές της μαζί με άλλες χώρες με συγκλίνοντα συμφέροντα, όπως η Γαλλία και οι χώρες του Νότου, στη διεκδίκηση ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων στην ΕΕ»,…
Κάθε τόσο, η Ευρώπη έχει την ευκαιρία να εναποθέτει νέες ελπίδες και προσδοκίες σε ένα πρόσωπο που εμφανίζεται με όλη τη δυναμική της υπόσχεσης να προσδώσει αυτή τη συμβολική ώθηση που τόσο ελλείπει σε ένα εγχείρημα διαρκούς διαπραγμάτευσης, αναζήτησης πολύπλευρων συμβιβασμών και παραγωγής πολυμερών απογοητεύσεων, που είναι η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Η ανάθεση της ιταλικής πρωθυπουργίας στον Μάριο Ντράγκι δίνει στην…
Στα απόνερα της κρίσης του 2008, δύο Αμερικανοί οικονομολόγοι, η Carmen Reinhart και ο Kenneth Rogoff, εξέδωσαν ένα σημαντικό βιβλίο με τον σαρκαστικό τίτλο «Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά». Διατρέχοντας οκτώ αιώνες χρηματοοικονομικών κρίσεων, με κοινές σταθερές και προβλέψιμα χαρακτηριστικά, αναδείκνυαν ένα κοινό σημείο: σε κάθε κρίση, ειδήμονες και αναλυτές έσπευδαν να αποφανθούν ότι η «δική τους» κρίση είναι διαφορετική…
«Περισσότερο από τη γερμανική ισχύ φοβάμαι τη γερμανική αδράνεια», είχε πει ο Πολωνός (έχει και αυτό την ιδιαίτερη σημασία του) πρώην υπουργός Εξωτερικών Ράντεκ Σικόρσκι, στην κορύφωση της κρίσης της Ευρωζώνης. Περισσότερο από μια Γερμανία που ηγείται στην Ευρώπη, η Ευρώπη πρέπει να φοβάται μια Γερμανία που αποφεύγει να αναλάβει τις ηγετικές ευθύνες της. Την εβδομάδα που πέρασε, η καγκελάριος…