«Το 2020 θα αφήσει πίσω ανεργία και κατεστραμμένες οικονομίες. Θα χρειαστούν υψηλές δαπάνες, μεγάλες επενδύσεις, δημοσιονομικά ελλείμματα για αρκετά χρόνια, για την ανοικοδόμηση. Πώς θα συνυπάρξουν αυτά με τη δημοσιονομική λιτότητα που θα επιβάλλουν τα τεράστια επίπεδα δημόσιου χρέους, στις οικονομίες του Νότου, που ήδη στερούνται δημοσιονομικού χώρου; Αυτό είναι το κεντρικό διακύβευμα του corona bond. Η Ιταλία και άλλες νότιες χώρες μπορούν πάντα να καταφύγουν στον ESM, του οποίου η δύναμη πυρός μπορεί να αυξηθεί πολύ παραπάνω από τα 410 δισ. (3,4% ΑΕΠ Ευρωζώνης). Όμως τα δάνεια του ΕSM θα προστεθούν στο εθνικό χρέος τους, ακόμα κι αν είναι με ευνοϊκούς όρους (σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, δεκαετίες ορίζοντα αποπληρωμής, ήπια αιρεσιμότητα). Η νέα διόγκωση χρέους θα κλειδώσει τις χώρες αυτές σε μακρά δημοσιονομική λιτότητα. Εκτός εάν η ΕΚΤ το απορροφήσει πλήρως στο μέλλον, δεχόμενη την εσαεί αναχρηματοδότησή του (rollover) με έκδοση νέων ομολόγων. Κάτι τέτοιο όμως είναι εκτός του παρόντος αποδεκτού πλαισίου της ΕΚΤ. Εδώ μπαίνουν τα ευρωομόλογα-corona bonds. Θα ήταν πολύ πιο εύκολο να τα απορροφήσει πλήρως η ΕΚΤ ως ευρωπαϊκό (και όχι εθνικό) χρέος.»
Το πλήρες άρθρο είναι διαθέσιμο εδώ