Τι συμβαίνει με τη Γαλλία και γιατί μας αφορά – Καθημερινή – 2/4/2023

Τις τελευταίες εβδομάδες, η Γαλλία συνταράσσεται από συνεχείς και βίαιες διαδηλώσεις. Αιτία, η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64. Η μεταρρύθμιση είναι αντιδημοφιλής, αλλά είχε κεντρική θέση στο πρόγραμμα Μακρόν· με αυτό εξελέγη. Δεν υπερψηφίστηκε στη Βουλή, όμως ο Μακρόν την προώθησε με διάταγμα, όπως το σύνταγμα επιτρέπει. Εναντίον του πρόταση δυσπιστίας κατέπεσε στη Βουλή.

Είναι κάπως παράδοξη η αντίσταση στα 64, όταν στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. το όριο είναι 65 ή 67. Η μεταρρύθμιση επιδιώκει συντάξεις βιώσιμες, να μην επιβαρυνθούν οι εργαζόμενοι με αυξημένες εισφορές. Οι περισσότερες κυβερνήσεις αποφεύγουν την καυτή πατάτα. Στη γηράσκουσα Ιταλία, οι λαϊκιστές Σαλβίνι και Πέντε Αστέρες αναίρεσαν την αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67, που με πόνο είχε περάσει ο Μόντι – έκτοτε δεν το αγγίζουν παρότι οι συντάξεις δεν είναι βιώσιμες. «Ασ’ το γι’ αργότερα», υπαγορεύει η πολιτική πονηρία. Αλλά ο Μακρόν είναι πολύ πιο φιλόδοξος για τη χώρα του.

Η Γαλλία όμως υπερασπίζεται την εξαιρετικότητά της με τη γνωστή δυσανεξία στις μεταρρυθμίσεις, ροπή στις διαδηλώσεις και τάση ρομαντικοποιημένου εναγκαλισμού της βίας. Εν μέρει, οι συντάξεις είναι απλώς η αφορμή. Οι συγκρούσεις πέρασαν από το Παρίσι στις μικρές πόλεις, επιβαρυμένες από το κόστος ζωής και τις τιμές των καυσίμων. Από τις παραμελημένες κωμοπόλεις (οχυρά της Λεπέν) ξεπήδησαν τα «Κίτρινα Γιλέκα» το 2018 – έχει και η Γαλλία τη δική της ασυνάρτητη επαρχία…

Το γαλλικό παράδοξο δεν είναι οι βαθύτερες αιτίες, αλλά η προνομιακή θέση της Γαλλίας στην αντιμετώπισή τους. Εργασιακή ανασφάλεια – όμως 7% ανεργία, η χαμηλότερη 15 ετών. Αντιπαγκοσμιοποίηση – όμως η Γαλλία είναι κατεξοχήν φορέας κρατικής αυτονομίας. Εισοδηματική ανισότητα – όμως από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη, αξιοζήλευτα η γαλλική εκπαίδευση και το σύστημα υγείας, υψηλότατες οι κοινωνικές δαπάνες. Οσο μεγαλύτερα τα κοινωνικά κεκτημένα, τόσο σφοδρότερος ο συνασπισμός υπεράσπισής τους.

Η διαμαρτυρία στρέφεται ενάντια στον «αυταρχισμό», στην «αλαζονεία», στον «συγκεντρωτισμό» του προέδρου Μακρόν. Στον γαλλικό εστετισμό, τα παραπάνω στερεότυπα εναλλάσσονται με τα ακριβώς αντίθετά τους: όταν ο πρόεδρος δεν είναι αυταρχικός και αλαζονικός, τότε είναι αδύναμος και αναποφάσιστος. Σε κάθε περίπτωση αντιδημοφιλής. Οι Γάλλοι δεν αγαπούν τους προέδρους τους. Αφού τους εκλέξουν, τους αντιπαθούν μέχρι να απέλθουν. Συχνά, η ρετσινιά της «αλαζονείας» είναι το τίμημα της εκτελεστικής αποτελεσματικότητας.

Μαζικές διαδηλώσεις δεν είναι μόνον εκτόνωση εντάσεων. Συνιστούν βιωματικό σχολείο στην ακραία πολιτική διαμαρτυρία και στις συγκρούσεις με την αστυνομία. Ο Μελανσόν επιδιώκει τον εγκλωβισμό ευρύτερων στρωμάτων στην αριστερή ριζοσπαστικοποίηση. Βοηθά και η σκληρότητα των αστυνομικών δυνάμεων.
Μια μεγάλη εικόνα μάς αφορά. Οι εσωτερικές μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία συναρτώνται άμεσα με την ισχύ της στην Ευρώπη. Ο Μιτεράν υιοθέτησε το «ισχυρό φράγκο», εγκαταλείποντας τις αυξήσεις μισθών, για να προστατεύσει το κύρος της Γαλλίας έναντι της Γερμανίας. Ο Μακρόν διαπραγματεύθηκε εσωτερικές μεταρρυθμίσεις με τη Μέρκελ, με αντάλλαγμα τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης. Η Γερμανία δεν ανταποκρίθηκε, αλλά με το Ταμείο Ανάκαμψης ο Μακρόν είχε την τελευταία λέξη. Τα συμφέροντα της Γαλλίας, ακόμη και στην ηγεμονική τους εκδοχή, ταυτίζονται με μια ισχυρή Ευρώπη. Ο Ολάντ έδωσε μάχη να αποτρέψει το Grexit, ο Μακρόν είχε ηγετικό ρόλο στην κοινή ευρωπαϊκή απάντηση στη ρωσική εισβολή, και σήμερα πιέζει για μια κοινή βιομηχανική πολιτική της Ε.Ε., άμυνα στον διεθνή προστατευτισμό.

Από την κοινή άμυνα της Ευρώπης μέχρι τη δημοσιονομική ενοποίηση, οι πολιτικές Μακρόν ευθυγραμμίζονται πλήρως με τις στρατηγικές επιδιώξεις μιας ισχυρότερης Ε.Ε., ταυτόσημες με αυτές της Ελλάδας. Για την Ευρώπη, ο Μακρόν είναι η Γαλλία στα καλύτερά της, όμως το πρόβλημα του Μακρόν είναι η Γαλλία. Αν ο Μακρόν υποχωρήσει στους διαδηλωτές, η αξιοπιστία του θα πληγεί ανεπανόρθωτα, μαζί και ο ηγετικός του ρόλος στην Ευρώπη.

Μεγάλη κερδισμένη η Λεπέν, καρπώνεται τις διαμαρτυρίες χωρίς να ταυτίζεται με τους βανδαλισμούς, και στις εκλογές 2027 θα καβαλήσει το κύμα της αντιμεταρρύθμισης. Είναι η δεύτερη δημοφιλέστερη πολιτικός, πάνω από τον Μακρόν. Ο αριστερός εξτρεμισμός κουβαλάει νερό στον μύλο της Λεπέν – αντιευρωπαϊσμός και κατάργηση του «64». Εάν η Λεπέν επιτύχει, οι επιπτώσεις για την Ευρώπη θα είναι συντριπτικές.

https://www.kathimerini.gr/opinion/562350571/ti-symvainei-me-ti-gallia-kai-giati-mas-afora/

You May Also Like