Ορθώς η Δύση, αμέσως μετά την 24η Φεβρουαρίου, προσφέρει απεριόριστη στήριξη στην Ουκρανία (οικονομική, στρατιωτική) και βαριές κυρώσεις στο καθεστώς Πούτιν. Η πολεμική βοήθεια στην κυβέρνηση Ζελένσκι κατέστησε δυνατή τη σθεναρή αντίσταση της Ουκρανίας στην παράνομη ρωσική εισβολή και τις όποιες τακτικές ουκρανικές επιτυχίες στο πεδίο της μάχης. Όμως η παράταση του πολέμου έχει καταστροφικό κόστος για την Ουκρανία (σε ανθρώπινες ζωές, υλικές καταστροφές, ναρκοθέτηση εδαφών που τορπιλίζουν την επόμενη μέρα). Οι δυο αντίπαλοι στρατοί είναι κλειδωμένοι σε μια ισορροπία που επιτρέπει και στις δυο πλευρές να προσδοκούν τη νίκη – το ακριβές περιεχόμενο της οποίας δεν είναι σαφές. Είναι επίσης εξαιρετικά πιθανό ο χρόνος να ευνοεί περισσότερο τον Πούτιν (αυταρχικό καθεστώς και πολεμική οικονομία με μεγάλες δεξαμενές πληθυσμού) παρά τους γενναία αγωνιζόμενους Ουκρανούς, που υφίστανται την ανθρωπιστική καταστροφή του βομβαρδισμού των αστικών υποδομών τους υπό συνθήκες ουκρανικού χειμώνα.
Παράλληλα με τη συνέχιση του εξοπλισμού της Ουκρανίας, η διεθνής κοινότητα πρέπει να ενεργοποιήσει μια πολυμερή διπλωματική πρωτοβουλία διαμεσολάβησης για τον τερματισμό του πολέμου. Είναι θετικό ότι τα στρατηγικά συμφέροντα σειράς χωρών (που συμπεριλαμβάνουν δυτικές χώρες, αλλά και την Κίνα) συγκλίνουν πλέον προς την κατεύθυνση αυτή. Ο τερματισμός του πολέμου είναι πιθανότερος μέσα από μια εκεχειρία διαρκείας παρά από μια συνθήκη ειρήνης (που θα ήταν πολιτικά δυσχερής), με επιστροφή στην προ της 24ης Φεβρουαρίου κατάσταση. Προϋπόθεση είναι η παροχή πολυμερών εγγυήσεων ασφάλειας της Ουκρανίας, με τη δεσμευτική υπογραφή των ισχυρότερων κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Παράλληλα όμως, πρέπει να δοθούν αντίστοιχες πολυμερείς εγγυήσεις ασφάλειας προς τη Ρωσία, προκειμένου να καταστεί συμμέτοχος της νέας αρχιτεκτονικής, όπως έχει προτείνει ο Πρόεδρος Μακρόν.